Czy mRufa moze zabic smiechem?

Od lat juz osoby cztajace moje listy/maile oraz nieopatrznie decydujace sie na podroz w moim towarzystwie musza krwia wlasna, serdeczna podpisywac oswiadczenie, ze godza sie na ryzyko pekniecia ze smiechu na wlasna odpowiedzialnosc. O podrózach cos tam wspominalam chyba, a dzis w ramach dwóch niedawnych wydarzen poreklamuje troche jak swietnie mi idzie czytanie.

dElvix przez lata cale na wspolne wyprawy montowala na oczach masakre wodoodporna.

Nie, ze jestem taka zadufana w swoje talenta – wszak w tytule jest pytanie...

Czyli czas na kolejny mRufa’s Digest czyli kreatywne czytanie, sluchanie i takie tam.

Zaczne od tego czym juz sie indywidualnie pochwalilam paru osobom to jak nie chca czytac po raz wtory niech przewina prawie do konca ;).

Spanglish Omlet.

Czyli jak zabilam smiechem siebie i Marian z kantyny.

Pobieglam mianowicie w samo poludnie sprawdzic czym nas uraczaja owego dnia sily decyzyjne w kantynie.
Wlazlam zatem i kikuje pod tablica z menu.

Zwyczajowy ziemniak wyglada wyjatkowo zalosnie (ze srem i fasolka (baked beans) zwykle go biore jako last resort food, czyli tzw brzytwa dla tonacego), wiec czytam menu wlasciwe, omijajac  z przyzwyczajenia sekcje miesna – 15 lat wege i ogolna niechec do jadania mies w lokalach zakladowego zywienia swoje robia

Menu wedlug mojego wzroku  mowi tak:

Vegetarian option:

Spinach Omlette (Omlet szpinakowy)

served on salad. (na zielsku).

No to zaciekawiona patrze po plycie, zeby mu sie przyjrzec temu omletu, bo okiem wyobrazni widze cos takiego:

pozerane przez mnie nagminnie za oceanem (to czerwone to pomidor siekany), sos opcjonalny. Slinotok hamuje z wielkim trudem.

I widze rozne rzeczy w tym takie cos:

I mysle sobie co nastepuje:

"No i gdzie ten omlet szpinakowy? Przeciez nie to - to jest jakies za blade, ciekawe co to w ogole jest... “

Zerknelam na miesne menu, a tam stoi ze beef pie z frytka,

“Kurde, czyzby?? Nie moze byc... Czyzbym znowu czytala kreatywnie?" i patrze ponownie na tablice na opcje wege, a tam jak wol, a raczej tuz ponizej wolu:

Spanish omelette (...) Czyli Tortilla poczeta z jaj, zeimniakow gotowanych i posiekanych i cebulki, czyli takie cos czego Bozena nie lubi bardzo, a ktorego i ja nie za bardzo lubie, bo zwykle jest szalenie mdly, a juz na zielsku tym bardziej.

Marian, ktora serwuje jest mi akurat znajoma w ogole, wiec nawet nie musi sie odzywac tylko patrzy na mnie pytajaco, bo jakby nie bylo nikogo nie ma i przyszla moja kolej, wiec sie przywitalam i jej mowie powyzsze.

A ona w smiech i pyta juz stoicko:

"na miejscu czy na wynos?"

To juz jakos tak rzutem na tasme wzielam, ale bez zielskowej podsciolki, bo nasza kantyna nie wierzy w salad ktora nie ma w sobie roszpunki (nienawidze) oraz niedojrzalego pomidora w oblesna kostke (bluznierstwo kulinarne), bo pomyslalam, ze jedyna Hiszpanka z kantyny odeszla z miesiac temu, wiec jak nic ten Spanish Omlette to bedzie wszystko przypominal, tylko nie te ichnia tortilla ziemniaczana.

I mialam racje. (patrz PS)

 Zamiast salaty wynegocjowalam kapuste chyba pekinska, na parze to sie smialam, ze przynajmniej troche zieleni w pudelku, skoro tego szpinaku brak.

Marian znowu w smiech i pyta "co Ci sie stalo??" na to ja uczciwie do bólu:

"Well obviously I am VERY G O O D with reading today..." (najwyrazniej czytanie mi dzis  SWIETNIE idzie...).

Jak to dobrze, ze ona juz zwyczajna moich talentow i sparskalam ja ze smiechu juz wiele razy, bo osoba mniej obyta, by mogla nie strzymac.

PS. Donosze, ze taka zapiekanka ziemniaczana z porem i cebula im wyszla, bo oczywiscie po wierchu cieniutko serem posypali, wiec mialam racje, ze jako potrawa ze Spanish omlet to to mialo tyle samo wspolnego zez omletem szpinakowym... ;)

Dziwki.

Jakies pol roku temu, nie wnikajmy dlaczego, siedzac w Kolchozowym Lochu,  sprawdzalam rozklad tramwaju 17 w Stolycy.

No dobra, powiem, akurat zmienili czasowo trase i usilowalam potwierdzic Faderowi dokad i któredy obecnie tramwaj ten dojezdza w jego szerokopojetym kierunku, bo on z internetem NIE do konca za pan brat.

Fader, nie tramwaj.

No i patrze sobie na liste przystankow, w Srodmiesciu akurat...

I mnie zatkalo...

Przystanek JAKI??

Przecieram oczy i patrze ponownie...

Nie no Dziwki jak slowo hono...

a nie...

Kurtyna.

Wypij swoj jogurt.

Poszlam z dzis rana do kuchni napelnic flaszke woda do rozcienczania – bo ja wode rozcienczam – nie moge w pracy pic takiej CZYSTEJ... Maxem ja rozcienczam i wszyscy sa zadowloeni – kubki smakowe bo nadal maja Maxa i nerki bo maja co robic. Pecherz nieco mniej bo co i rusz pecznieje i musze z nim ganiac nad portal z Tamiza, ale nic to.

Jestm zatem w tej kuchni, nalewam wode do kubka (pol, na zaczyn, tfu, na wapno) i oko me ucieka w bok, na pudelko z zielona mietowa herbata, ktora ktos wystawil na widok i uzytek publiczny.

Na klapce jest slogan ktory zlapal mi oko i zamarlam.
Ba w zasadzie to zbaranialam.

Mianowicie czytam: “drink yoghurt green” czyli pij jogurt zielony.

Zamarnieta taka czyli zbaraniala zaczynam sie zastanawiac, kto wpadl na ten swietny pomysl i co autor mogl miec na mysli.
Ze jogurt ma zzieleniec, zanim go wypije, czy tej herbaty trzeba don nasypac co nada mu jakies szczegolne walory – od razy moja porazka z ciastem z dodatkiem bardzo drogiej japonskiej herbaty  mi sie przypomniala.
Nie, nie zostala opisana bo zamierzam podjac druga probe.
Po wyplacie, zebym mogla dokupic tej bardzo drogiej zielonej herbaty dokupic.

Mrugnelam przerywajac stupor i juz mam zaczac nalewac wode do butelki gdy niepokorone oko znowu pomknelo na to pudelko z herbata z nie do konca sformulowana mysla, ze moze bym sie jej napila, niezaleznie od durnowatego sloganu na klapce, gdy zobaczylam to:

Tia...

No przeciez to identyczne

Drink your greens – pij zielenine

Drink yoghurt green-  pij jogurt zielony.
Kurtyna.

PS. Bedzie spin-off bo mi sie przypomnialy jeszcze Dury, ale to wymaga osobnej historii.