sKundlona mRufa i inne przypadki

Bo bylo juz o tym jak zostalam wyznawca nawidakcji, to teraz czas no kolejne wyznanie.
Otoz siedzialam sobie akurat w bardzo niewielkim samolocie Relacji Planeta Ojczysta-Wyspa i czytalam ksiazke.
Wlasciwie to ja konczylam czytac i naszla mnie w tle refleksja, ze mimo iz w podroz wlasciwie bez kundla sie nie ruszam, to zawsze lakomym okiem zerkam na papierowa literature i wylacznei w ksiagarniach analogowych przezywam chwile rozkoszy i wychodze z torbami, doslownie i w przenosni ;).
I taka mnie ta refleksja dalej poniosla, ze mi sie przypomniala scena, w ktorej dostaje na imieniny oraz z zaskoczenia Kundla i strasznie staram sie nie okazac obrzydzenia, a wrecz przeciwnie zachwyt ;).

Tak, dElvix... byla to jedna z tych nielicznych sytuacji gdzie staralam sie ze wszystkich sil ukryc przed Toba co mysle ;).
Czy mi sie udalo, nie wiem.

dElvix z mezem Mudkiem mnie bowiem uszczesliwili Kundlem z klawiaturka, mowiac miedzy innymi, ze jest to jedyny (wtedy) model ktory pozwala na nielimitowane korzystanie w WisperNetu za friko i na calym swiecie i podobno komus w jakims egzotycznym i odludnym miejscu pozwolilo na kontakt z rodzina/znajomymi, gdzy wszelkie inne sposoby zawiodly, a ze ja jezdze jak glupia na rozne konce swiata to pomysleli, ze mi sie przyda.
Faktycznie wtedy mialam faze, ze raz na rok, a czasem czesciej jechalam gdzies hen daleko.

Coz ja wiedzialam o zabijaniu, mysle sobie teraz, bo nie wyobrazam sobie podrozy gdziekolwiek, bez mojego wiernego Kundla z klawiaturka :)

******************************
Kochana dElvix - byl to chyba jak dotad, najlepszy prezent niespodzianka jaki w zyciu dostalam :).
******************************

No ale wracam do tego samolotu i mojej refleksji.
Otoz leci sobie nikczemnej wielkosci samolot ze Stolycy do Londku, a ja w nim.
Dolecial, wyladowal, ja te swoje refleksje snuje i postanoawiam, ze sie nimi podziele i ukladam juz sobie glowie konspekt wpisu, gdy nagle slysze z glosnika:
"Witamy Panstwa na lotnisku imienia..." tu zmieram na bezdechu bo przez moment sie zaciekawilam czy sie po latach w koncu dowiem czyjego imienia jest lotnisko w Londku, gdy zapada cisza, pelna napiecia, wszyscy pasazerowie, a nie jest ich tak znowu wielu w tym napieciu tez tkwia, gdy slychac ciche parskniecie juz nie z glosnika i dociera do nas, ze stewardesa sie rabnela i chciala nas witac na Londynie na lotnisku imieni Fryderyka...
Zakonotowalam sobie pieczolowicie aby to zapisac i snuje te moja refleksje dalej, a my dojezdzamy pod bramki, tym nikczemnej wielkosci samolotem (Fader okresla go mianem "kurczaka", a ja zwykle operujaca Orlem Polskim zdecydowalam sie na Polska Jaskolke, bo jednak kurczaki slabo lataja o wlasnych silach), narod, jak to narod zrywa sie na bacznosc 5 sekund zanim zagsna swiatla "zapiac pasy" i czekamy.
Ja sie nie zrywam bo po pierwsze nigdzie mi sie nie spieszy, a po drugie wrecz przeciwnie gdyz pora akurat godzin szczytu na autostradzie.
Siedzimy/Stoimy gdy odzyw sie kapitan.
"Szanowni Panstwo, w ostatniej chwili zmieniono nam numer bramki, wiec jetesmy zmuszeni poczekac na obsluge, co potrwa okolo 20 minut"
A ja okiem wyobrazni widze jak obsluga z rozwianym wlasem i przeklenstwem na ustach galopuje te kilometry z jednego konca terminala imienia Krolowej, na drugi, a ze ja te kilometry musze przegalopowywac za kazdym razem gdy korzystam z uslug Polskiego Orla, to dokladnie wiem co czuja...
Przestalam snuc refleksje i profilaktycznie wyciagnelam plecak z gornej polki, myslac ze jak nic bedziemy rypac autobusem na drugi koniec terminala, a pogoda jednak nie az taka urocza - cieplo, ale i mokro.
Minelo z 15 minut z tych 20tu, ja zaczelam juz rozwazac, czy by nie popelnic wpisu na temat podrozy gdy odzywa sie kapitan:
"Szanowni Panstwo, zmieniona nam w ostatniej chwili numer bramki, a teraz okazalo sie, ze bramka jest zepsuta."
Ja w tym momencie juz widze, jak wszyscy karnie siadamy, zapinami pasa a Kapitan brawurowo przewozi nas z calym samolotem na drugi koniec terminala, prujac slalomem miedzy samlotami i pojazdami, a takze omijajac jednostki ludzkie prujace na czolowe z Polska Jaskolka...
"W zwiazku z tym musimy poczekac na kolejna zaloge z obslugi, a mozliwe ze dodatkowe serwisy, co potrwa okolo 15 minut"
To juz mialam pewnosc, ze beda schody, wiec czym predzej wydobylam z plecaka kurtke i strategicznie ulozylam manele zeby jednym zwinnym skretem ciala wbic sie rownoczesnie w rekawy kurtki, ucho plecaka i torby.
Po okolo 10 minutach, moze wiecej stweradesa oznajmila, ze wychodzic bedziemy tylnymi drzwiami.
W tym momencie pogratulowalam sobie decyzji zajecia miejsca 20+, a nie tak jak mnie system usadzal 13B, bo musialabym cala te cizbe narodu, ktora zabolaly juz od stania nogi, przeczekiwac, a tak to juz po chwili bylam na sliskich, bo mokrych metalowych schodach i okazala sie, ze musze rypac przez plyte, nie, nie na drugi koniec terminala - ze 20 metrow, a nastepnie prawie 4 pietra na gore schodami, z 5-6 kilowym plecakiem, torba i wspaniala kurteczka na temperatury lekko zimowe.
Ja to ja. Wlazlam i nawet sie zasapalam dopiero na tym prawie 4tym pietrze, jak stanelam juz na schodach ruchomych, ale 80% narodu mialo podreczne walizeczki na kolkach i w tych walizeczkach caly swoj bagaz... Mimo, ze Orzel Polski nie kaze placic za bagaz (jeszcze), w przeciwienstwie do Ptaszyska Wyspowego na ten przyklad.
No i tak.
A donosze, ze bagaz pobralam z okolic tasmy punktualnie o godzinie przylotu... to tak apropos niczego.

No i  wracam do tematu.
Myslalam, ze nigdy nie bede chciala czytnika. Kupilam taki nawet przyjaciolce, bo miala na liscie zyczen, a jej zyczenia zwykle byly dla mnei trudne do przelkniecia - taki mam dziwny i niedobry charakter, ze chociaz lubie dawac prezenty, to nie lubie dawac tkich ktore do mnei nie przemawiaja, sa sprzeczne z moimi pogladami. Nie, ze dam tylko to co sama bym chciala, ale to cos musi mi pasowac i do osoby i nie budzic wewnetrznych oporow. A zyczenia Judi  sa zwykle takie, ze mi wszystko debieje... ot na przyklad klecznik za miliony.... klecznik do medytacji. Za 50 dukatów lokalnych. Mnie opada wszystko lacznei ze skarpetami. Nie, nie potepiam, nich go dostanie :). Ale nie ode mnie. I mimo, ze koszt tego prezentu przekraczal jeszcze wtedy, znacznie lokalne standardy prezentowe, to czytnik dostala, tyle, ze byl to przezent caloroczny ;).

No i kolejnego roku, postawiona przed stanem dokonanym, zostalam wlascicielka czytnika.
Najpierw dla zachety zostal on dla mnie napelniony rosyjska literatura post-apo, co wydatnie podnioslo jego walory w moich oczach, a nastepnie odkrylam, ze Smoczynska tez ma Kundla i ma sie czym ze mna podzielic, a jeszcze nastepnie doznalam szoku, bo w darach od Smoczynskiej byla miedzy innymi lektury szkolne lubiane przez Fadera i Fader zabral mi Kundla!!!
Ba, przestawalam go miec za kazdym razem jak przyjezdzal do mnie, albo ja pojawialam sie na wystepach goscinnych.
W nastepnym roku Fader dostal swoj wlasny czytnik, nadziany obficie i przestalam byc pozbawiana lektury przy wspolnych podrozach itp.
Chyba to najbardziej sprawilo, ze zaczelam to ustrojstwo uzywac - niemoc uzywania jak mi go zabieral Fader.
Najpier wylacznie w podrozach i natychmiast zachwycilo mnie jak bardzo waga mojego bagazu glownego sie zmniejszyla, bo ksiazki na podroz 3-4 tygodniowa swoje wazyly, a przewozic je trzeba bylo w obie strony, objetosc bagazu podrecznego tez sie zmniejszyla, bo zamaiast tomiszcza na podroz mialam plaski pakiecik, wielkosci zeszytu szkolnego...
A jak odkrylam, ze moge kupowac ksiazki w mowie ojczystej i sciagac je na czytnik, czytajac dla relaksu w mowie ojczystej kiedy chce, a nie 3-4 razy w roku przez pare dni do 2 tygodni po powrocie z wystepow goscinnych, to juz w ogole wpadlam w cielecy zachwyt.
Ze juz nie wpomne o tym izx ksiazka zakupiona on-line byla mi dostepna od reki, a nie za 2 dni.

Ale, nie w tym dzielo, bo moja refleksja obejmowala rozne smiechostki zwiazane z przyzwyczajaniem sie do czytnika.

Otoz, jeszcze pare lat od zaposiascia Kundla, lapalam sie, ze przerywajac czytanie na chwilke klade na ekranie czytnika komorke
No zeby mi sie kartki nie zamknely przeciez, bo tak miewam w zwyczaju z ksiazkami papierowymi...

Innym razem usilowalam odczytac na plecach czytnika streszczenie ksiazyki czytanej...

Wielokrotnie gdzies w swiecie sprawdzalam jakies informacje korzystajac z WisperNetu, ale bylo to jak wyrywanie sobie zebow bez znieczulenia... Mozna, czemu nie, ale upierdliwe jak rzadko co... Nawet internet przez modem analogowy nie dostarcza tak upojnych doznan... Ale owszem. Da sie.

Pewnego razu zas, szukalam ksiazki.
Byla to tom 4.5 z serii 7-mio ksiagu Mroczna Wieza Stephena Kinga - jedna z moich ulubionych jego produkcji, czytywana przeze mnie rownie regularnie co Wladca Pierscieni i jak ktos zna oba to swietnie zrozumie czemu.
Mam wszystkie 7 czesci w papierze i wydaniu polskim oraz w oryginale i akurat wyszla ta czesc 4.5.
Przeczytalam rzecz jasna i zakonotowalam sobie w glowie, ze mam...
Minelo troche czasu i zapragnelam sobie odswiezyc lekture.
Przystapilam do namierzania ksiazki.
Mieszkalam wtedy w W i lokum mialo limitowane miejsca na trzymanie ksiazek - jeden waski regal sluzbowy i mala polke, ktora nalezala do mnie, wiec dwie, w porywach do trzech, sterty ksiazek rosly tez na jednej z szafek.
Zwykle wiem doskonale gdzie mam jaka ksiazke i grupuje je wg autorow.
Rzucilam sie wiec na regal, bo tam byly wszytkie Kingi.
Owszem, wszystkie, ale nie ta.
Dziwne... przeciez nie czytalam jej ponownie od zakupu.
Ale ok, moze w roztargnieniu ja gdzies wepchnelam...
Przekopalam sterty - nie ma.
No to mala polka, chociaz tam zawsze byly tylko Pratchetty...
Nie ma.
Wracam w regal.
Widze okiem wyobrazni okladke, wiem czego szukam, obwochalam wszystkie polki...
Nie ma.
Usiadlam zmartwiona, bo przeciez w lokalu na prawde nie ma gdzie zapodziac ksiazki i mysle straszliwie co moglam z nia zrobic.
Czytalam ja w domu, nigdzie nie jezdzilam w tym czasie wiec nie moglam jej przypadkowo zostawic na wystepach goscinnych...
Zrezygnowana, siegnelam, po czytnik, zeby sobie poczytac cos innego, na pocieche.
Przegladam zasoby....
CO???
Wroc!!
Stepehen King, Wind through the Keyhole (czyli tom 4.5 z 7miu)...
Sprawa znikajacej ksiazki sie wyjasnila - nie mogac sie doczekac na wydanie w miekkiej oprawie zeby mi pasowalo do calosci, kupilam sobie wersje na Kundla, zeby juz przeczytac i nie czekac ani chwili dluzej...
Ot Pan Hilary... ;)

Sa takie ksiazki, ktore mi w czytniku nie ida za bardzo, ale sa tez takie, ktore ni cholery mi nie ida w naturze, tfu, w analogu, a na Kundlu smigam az milo...
Przyklad - tez Stephena Kinga, konfabulacja o zabojstwie Kennedy'ego... W papierzem mnie zlamalo po 20-30 stronach i nie moglam zmoc... Oddalam w ogole do Kolchozowego sklepu.
W zamian kupilam sobie wersje sKundlona i przeczytalam w trymiga...
Taki Glukhowski zas na odwrot - na Kundlu czyta mi sie z okropnymi oporami (inne post-apo na przyklad spoko, ale jego, zle) i trzeba duzo zeby moje opory przelamac... A papier pruje, az milo.

No i calkiem niedawno...
Czytalam sobie ksiazke na Kundlu i nagle zaczal mnie szczypac grzbiet palca...
Paper-cut! Czyli zacial ma sie papieram...
Czytajac z Kundla...
Mysle ze to jest prawdziwie poziom Mistrza Yody umiejetnosci...