Dziedzicznosc Niszczyciela

Jak juz wyznalam na forum mniej lub bardziej publicznym bralam udzial w wydarzeniu kulturalno rozrywkowym pt Komedia Pomylek. Taki serial to byl. Tydzien trwal.
Wrocilam do siebie i jak sie okazalo fenomen trwal nadal, ale tym razem nie je bralam w nim udzial, a moj rodzony Fader.
Rzucily sie mianowicie na niego tramwaje oraz jedna wyrosnieta mucha.

Wbrew powyzszemu wcale Faderowi tramwaj nie uciekl, mozna nawet powiedziec, ze przeciwnie...

Nie umiem dokladnie umiejscowic dnia kazdego z wydarzen, ale dwa pierwsze dzialy sie w tygodniu po swiecie czerwconym czyli po 20 czerwca, a trzecie chyba w kolejnym.
Fader poszedl do pracy. Fader mimo swej sporej zazylosci z czasem do pracy chodzi z przyjemnoscia i bez sladu znudzenia, obecnie w mniejszym wymiarze niz te póltora roku temu, ale kazda plotka o potencjalnych zmianach, ktore moga wplynac na jego miejsce pracy, kazdy tydzien z mniejsza iloscia odwiedzajacych go wspolpracownikow/petentow kosztuje mnie spora garsc siwych wlosów, bo jako paranoik Fader spokojnie mnie przebija, a poza tym ma ceche mnie obca, mianowicie o wszystkim mi opowiada, oprocz rzeczy prawdziwie istotnych.
Ale nie w tym rzecz, a w tym ze do tej pracy od jakiegos czasu jezdzi dwoma tramwajami, ktore zaczely jezdzic w bliskiej bliskosci jego obecnego lokum.
Z jakiegos powodu, nowo otwarta linia jezdzi tylko jeden tramwaj - numer 2. Nie daje mu (Faderu) to wiele bo do pracy potrzebny mu jest tramwaj 17, ale tak sie szczesliwie sklada, ze o ile 2-ka ma kilka petli, z czego dwie po "naszej stronie Wisly" to 17-cie tylko jedna, ale jest to tez petla 2-ki, wiec Fader jedzie pare przystanków 2-ka, wysiada, lapie ruszajaca z petli 17-cie i ma przed soba 50 minut jazdy, aby przejsc kawalek spacerkiem do swojego miejsca pracy.
No i Fader wybral sie do pracy.
Zajechal 2-jka na przystanek transferowy, wysiadl, zerknal na tablice wyswietlajaca czasy czekania i wyczytal: 17cie za 1 minute.
'E to super, ale mi sie udalo!' pomyslal i oddal sie oczekiwaniu. Chwile po tym nadjechal tramwaj, Fader don wsiadl, zasiadl wygodnie wyjal ksiazke, nastawiony ze ma te 50 minut czasu i zaczal sobie czytac.
Jedzie i czyta, czyta i jedzie i w koncu celem rozprostowania plecow zrobil przerwe i zerknal przez okno.

I czym predzej zerknal ponownie, po czym jak przystalo na Ojca swojej córki, zbaranial.

Bardzo poteznie zbaranial, bo okazalo sie ze wlasnie przejezdza przez dzielnice, w ktorej wcale byc nie powinien!

I co gorsza wyglada, ze juz z niej wraca!.

Uspokoil mysli, wysiadl na najblizszym przystanku, z ktorego jezdzilo tez metro, wsiadl do metra (czego robic nie powinien i wie o tym dobrze bo ten kregoslup nadgryziony zebem czasu nie lubi szarpniec bocznych, ale od czasu do czasu wylazi z niego podsiwialy rebeliant - w koncu jest ojcem swojej córki, nieprawdaz - i tym metrem pojedzie) i pojechal.
Jadac zastanawial sie jakim cudem udalo mu sie czekajac na 17-cie za minute wsiac do tej samej 2-jki z ktorej wysiadl i wyszlo mu, ze tablicy z wyswietladlem ufac NIE mozna i musi patrzec na numery tramwajów jak nadjezdzaja.

Jadac dalej tym metrem, wyszlo mu ze ma troche czasu wiec znowu wyjal ksiazke i zaczal czytac.

No i znowu malo brakowalo, a bylaby to przejazdzka turystyczna, tym razem pt "zwiedzanie pierwszej lini metra w Stolycy", bo zerknal na swiat bozy jak akurat pociag ruszal ze stacji Dworzec Centralny, a to juz rzut metrowym beretem od  przystanku do-pracowego!
Dzieki temu metru swoja droga, do okolic pracy dojechal nawet szybciej niz gdyby wsiadl do tramwaju 17-cie wtedy kiedy mial wsiasc, ale oznaczalo to dluzszy marsz do pracy, czyli w zasadzie zyskal tylko spacer.
Uslyszawszy o tej przygodzie pogratulowalam Faderowi przeprowadzenia udanego dowodu na nasze pokrewienstwo - bo mnie jak dotad udalo sie wsiasc do niewlasciwego pociagu, szczeliwie jadacego na bocznice i sprawienie (nie samej), zeby z tej bocznicy zjechal wczesniej. Nastepnie oboje sie ucieszylismy, ze jednak zerknal na swiat wokolo na czas bo jeszcze 1-2 przystanki i juz prolby z powrotem na "nasza strone Wisly" i przy odrobnie niefartu jezdzilby tak, w te i wewte, przez te 50 minut, czytajac sobie beztrosko.

Nauczony powyzszym przezyciem Fader bardzo dokladnie sprawdzal co jedzie zanim do tego wsiadl i kilka dni pozniej jak codzien, wracal z pracy.

Z pracy sztuka polega na wsiasciu w 17-cie i zapolowaniu na miejscówke siedzaca.
W wieku Fadera nie jest to takie trudne, bo wylacznie starszym paniom przysluguje wg jego standardów taryfa ulgowa, a spoleczenstwo jakos sie dzis wiecej poczuwa do ustepowania seniorom.

Fader zatem pamietny aszybki sprzed paru dni patrzy pilnie na tabliczki numerowe tramwaju. Ale dlugo dosc czekac musial, wiec jak juz nadciagnal trams to wypatrzyl na tej tabliczce jedynke na wstepie, zdawalo mu sie ze tuz za nia jest 7, wiec wsiadl, usiadl, wyjal ksiazke i jedzie.

Jedzie i czyta, czyta i jedzie.
W koncu celem rozprostowania karku zerka w góre i za okno i debieje.

"Qrwa, nie umialem sobie skojarzyc gdzie ja moge byc bo takie wielkie drzewa rosly. Gapie sie i gapie, a to Filtry!! Przerazilam sie i wyskoczylem na przystanku, patrze, a to byl tramwaj numer 1!"
tak mi opowiadal wieczorem tego dnia.
"Wysiadlem i mialem poczekac na tramwaj zeby wrocic, ale goraco bylo i nie bylo cienia i sie wqr*lem i zaczalem isc pieszo w strone Alei."
Opowiadal Fader dalej.
"Zapomnialem jak daleko jest ten przystanek i jak w koncu doszedlem do skrzyzowania to juz mialem wszystkiego dosc."
Pozniej okazalo sie, ze byla jakas nawalanka i 1-ki puszczano trasa zastepcza, a 17tek byly braki, a Fader do domu dotarl pewnie znowu z udzialem metra, ale tego juz nie pamietam.

Pamietam za to jak jeszcze w moich czasach studenckich, wracalam kiedys z nim do domu - jak mialam pozno zajecia to Fader, zwykle zima, zostawal dluzej i wracalismy razem. Lubilam te powroty, bo zwykle wstepowalismy do zdrowej zywnosci i kupowalam tam sobie na przyklad kaszanke wegetarianska, za ktora przepadalam pasjami, a której nigdzie wiecej nie udawalo mi sie dostac, a ktorej od ladnych kilku lat (tak z 8-miu jak nie lepiej) w ogole juz nie ma.
Jezdzilismy wtedy do L i z centrum Stolycy byly 2 srodki transportu bezposredniego - tzw prywatne linie.
Jedna jezdzila z okolic Dworca/PKiN, a druga spod Domów Centrum.
Spod DC jezdzily takze autobusy do miasta wowczas powiatowego, odleglego od L o powiedzmy 20 km do ktorego NIE jechalo sie bezposrednio przez L.
Stanelismy sobie na przystanku, wlasciwym autobusom do L (ta druga linia jezdzila z innego przystanku - odleglego powiedzmy o jakis 10 metrów).
Podjechal autobus, wreczylismy mu naleznosc i pojechalismy.
Wieczór byl i dzien byl dlugi i Fader przysnal jak to ma w zwyczaju.
Gorsza sprawa bo przysnelam i ja, co mnie sie prawie nigdy nie zdaza - jestem wrecz slawna ze swej niemoznosci spania w zbiorkomach czy to naziemnych czy nadziemnych...
Ale przysnelam.

Przecknelam sie i w pierwszej chwili tylko zdziwilam (wtedy czesciej mi sie zdazalo dziwic roznym rzeczom, obecnie wlasciwie nic mnie juz nie dziwi, conajwyzej zaskakuje), ze przysnelam, ale po chwili krajobraz za oknem powoli zaczal mi przestawac pasowac.
Przecknelam wiec z niepokojem Fadera i patrzymy oboje baranim wzrokiem za okno gdzie w ciemnosciach jawi sie dosc gesty las i wcale sie on nie konczy.
Owszem po naszej trasie kawalek lasku jest, ale nie ciagnie sie on nawet w polowie tak dlugo jak to co obserwujemy, nadal nieco oszolomieni po drzemce.
Az w koncu las sie skonczyl i Fader rozpoznal miejsce...

Otoz okazalo sie ze za chwile wjedziemy do tego miasta powiatowego o jakies 20 kilosów od L...

Okazalo sie ze wsiedlismy w zly autobus, aczkolwiek na wlasciwym przystanku.

Dojechalismy jak niepyszni do konca trasy i znalezlismy sie przy dworcu kolejowym/petli autobusowej, z perspektywa czekania na kolejny autobus do Stolycy, aby wysiasc w polowie drogi i przesiasc w komunikacje miejska i ja preferowalam te opcje, bo a) nadal wysiadalisbysmy na przystanku pod domem w koncu konców oraz b) uniknelibysmy jazdy znienawidzonym przeze mnie pociagiem relaci L/miasto powiatowe, ale Fader przeglosowal sprawe bo pociag byl tuz tuz i jechal szybciej i co  tego ze trzeba pozniej bylo rypac po nocy przez pol L do domu, ale...
Zadzwonilam tylko z automatu do RO, zeby wiedziala, ze mamy opoznienie bosmy posneli w niewlasciwym autobusie.
RO majac poczucie humoru ubawila sie, ze corka jej na wyjatek potwierdzajacy regule (bo przesz ja nie spie) wybrala akurat ten raz gdy wsiadla do niewlasciwego autobusu.
Taka kumulacja.
No i do domusmy wrocili poznym wieczorem.

Ale to byla taka dygresyjka, bo przygody Faderowego Niszczyciela trwaly - wszak zostala jeszcze obiecana mucha.

Otóz rano Fader zawsze ma swój rytual organizacyjny - robi sobie herbate szykuje leki, bierze je w okreslonym porzadku i kazdy wziety chowa (raz sie czyms zajal i lyknal dwie tabletki od nadcisnienia czym mnie przyprawil o stan omc zapasci i zylam w nerwach przez 24 godziny czekajac czy jakies skutki uboczne go nie hukna, robiaz uklady z sila wyzsza technicza itp, lecz nie w tym dzielo, wiec nie wracajmy do tego).
No i tego ranka, jak zawsze zrobil sobie herbate w kubeczku (arcoroc) oraz esencje na pozniej w dzbanuszku szklanym, oba naczynia staly symetrycznie na jednej z drewnianych deseczek na blacie w kuchni, pod oknem.
Co mnie doprowadza do szalu, bo co jakis czas kupuje deske, zeby moc jej uzywac do wykonania sobie kanapki i przy kolajnej wizycie deska juz jest zaanektowana do stawiania na niej kolejnego naczynia, butli z mutliwitamina, alufolii itp.

Zaparlam sie. Pokryje caly ten jeb*y blat deskami, ale BEDE miala na czym zrobic sobie kanapke! ...obecnie pokrylam juz 1/3 blatu...

Ale znowu nie w tym rzecz.


No i stoja sobie: ta szklanka i ten dzbanuszek, a przez okno wleciala dobrze wyrosnieta mucha.
Latala, latala i usiadla w koncu centralnie pomiedzy naczyniami na deseczce.
Fader niewiele myslac (acz cos tam myslal, np ze celuje prosto pomiedzy kubek a dzbanuszek), zlapal scierke i machnal (celujac).
Muchy nie trafil. Trafil za to tak artystycznie ta scierka, centralnie miedzy kubek, a dzbanek, ze przewrocil oba naczynia, rozlalo sie wystko po blacie, a co gorsza muchy tez nie mogl nigdzie znalezc.
Ale nic sie nie stluklo!
Pociesza sie do tej pory nadzieja (Fader, nie mucha), ze wystraszyla sie na tyle (tym razem juz mucha), ze sama uciekla przez to samo okno przez które wleciala.

No i co? czy sa jakiekolwiek watpliwosci, ze jestem córka mojego Ojca??